14 Gusht, 1420 Një Ditë e Nxehtë në Krujë, Mes Shpresave dhe Hijeve
14 Gusht, 1420: Një Ditë e Nxehtë në Krujë, Mes Shpresave dhe Hijeve
Dielli përvëlon mbi Krujën sot, një ditë gushti që çon zemrën si flakë. Ngrohtësia e tepërt bën që edhe gurët e kështjellës së vjetër të duken të djersitur. Erë e barit të thatë dhe e tokës së pjekur mbizotëron në ajër, ndërsa zogjtë këndojnë me zë të dobët, sikur të lodhur nga nxehtësia. Jam ulur në këndin tim të preferuar të kështjellës, ku dritarja shikon drejt fushave të gjelbra të Matit, dhe reflektoj mbi ditët e fundit.
Sot, paska kaluar gati një vit që nga ardhja ime në Krujë, nga ajo qytet i madh dhe i gjallë i Janinës. Çdo ditë është një sfidë e re, një provë e fuqisë, e vendosmërisë, por edhe e vetmisë. Jeta këtu, në shpinën e shkëmbinjve të Krujës, është shumë e ndryshme nga ajo që kam njohur. Më mungon zhurma e tregjeve të Janinës, bisedat e gjata me shokët e mi, luajtja e zhurmshme e fëmijëve. Këtu, jeta është më e qetë, më e ashpër, por edhe më e sinqertë.
Babai, Gjon Kastrioti, është një njeri i fuqishëm, një fisnik me autoritet të madh në këto toka. Ai është një luftëtar i zjarrtë, i aftë të udhëheqë ushtritë me mjeshtri. Ai më ka mësuar shumë gjëra: të qëlloj me hark, të hip në kuaj, të luftoj me shpatë, por edhe t’i lexoj librat, t’i kuptoj intrigat e politikës, t’i interpretoj lëvizjet e armikut. Ai më ka edukuar me disiplinë të rreptë ushtarake dhe me një vizion të gjerë për të ardhmen e këtyre trojeve. Por e di se ai dëshiron më shumë se sa thjesht një trashëgimtar. Ai dëshiron një udhëheqës të vërtetë.
Nëna ime, Voisava, është një grua e urtë dhe e dashur. Ajo është burimi i qetësisë sime në këtë jetë të gjallë. Më ka mësuar vlerat e familjes, të fesë, të respektin për të moshuarit. Ajo është gjithashtu një mbështetje e fortë për babain tim në menaxhimin e familjes dhe të pronave. Ngjyrat e hijshme të veshjeve të saj, aromat e ëmbla të kuzhinës së saj, dhe fjalët e saj plotë urtësi janë kujtimet e mia të çmuara.
Por, jeta në Krujë nuk është vetëm ushtrime dhe mësime. Kam pasur kohë edhe për ta njohur këtë tokë, njerëzit e saj, traditat e saj. Kam takuar fshatarët e thjeshtë, me punën e tyre të vështirë por me zemrën e pastër. Kam dëgjuar këngët e tyre popullore, kam shijuar ushqimet e tyre të thjeshta, por kaq të shijshme. Kam admiruar guximin e tyre në ballafaqimin me sfidat e jetës së përditshme. Ato janë thelbi i këtyre tokave, dhe unë e kuptoj se mbrojtja e tyre është detyra ime kryesore.
Sidoqoftë, hije të errëta hedhin vështrimin e tyre mbi këtë ditë të nxehtë gushti. Luftërat midis princave shqiptarë janë të vazhdueshme, intrigat dhe tradhëtitë janë të zakonshme. Familja jonë është e përfshirë në këto luftëra të përgjakshme, dhe unë e di se do të më duhet të luftoj për të mbrojtur familjen dhe vendin tim. Përballja me këtë realitet, më vjen e vështirë, por edhe më bën më të fortë.
Në një takim të fundit me babain tim, ai më ka folur për Osmanët, për pushtimin e tyre të vazhdueshëm. Ai ka thënë se së shpejti, do të duhet të përballemi edhe me këtë rrezik të madh për të gjithë shqiptarët. Ai ka folur për nevojën e bashkimit të të gjithë princave shqiptarë, të bashkëpunimit për të mbrojtur vendin tonë nga kjo pushtim barbar. Fjalët e tij mbeten në mendjen time, një detyrë e rëndë që rëndon mbi shpatullat e mia, por edhe një shpresë e madhe. Shpresë që një ditë, do të mund të bashkoj këto troje të copëtuara dhe të mbroj vendin tim nga çdo armiq.
Më duhet të bëhem i fortë, më i zgjuar, më i shkathët se çdo armik. Më duhet të mësoj t'i përballoj sfidat me kurajo dhe vendosmëri, të marr vendime të mençura dhe të veproj me drejtësi. E di se rruga e përpara është e gjatë dhe e vështirë, por jam i vendosur ta ndjek atë deri në fund. Jam i bindur se Shqipëria ka nevojë për një udhëheqës të fortë, dhe unë do të bëj gjithçka që të jem ai udhëheqës.
Dielli po perëndon tani, duke pikturuar qiellin me ngjyra të zjarrta. Një pamje e bukur, por edhe një kujtesë e kohës që kalon shpejt. Kohë që nuk duhet humbur kot. Më duhet të përgatitem për ditët e ardhshme, për sfidat e reja. Më duhet të jem gati. Jam Gjergj Kastrioti, Skënderbeu, dhe unë do të luftoj për lirinë e atdheut tim.